معرفی گرینویل وودز

گرینویل وودز
در سال 1856 در Colombus/ Ohio متولد شد. Granville مهارت‌هایش را در جریان کار کسب کرد. تا سن ده سالگی در Colombus به مدرسه می‌رفت، بعد از آن در یک تعمیرگاه شاگردی کرد و فنون آهنگری و ماشین‌سازی را آموخت. در دوران جوانی‌اش به مدرسة شبانه‌ می‌رفت و دروس خصوصی می‌گرفت. اگرچه او مجبور شد مدرسه رسمی را در سن ده سالگی ترک کند، اما Granville Woods دریافته بود که آموختن و تحصیل برای توسعة‌مهارت‌های او ضروری است تا بتواند خلاقیت خود را در ماشین‌آلات نشان دهد.

در 1872، او کاری به عنوان یک آتش‌نشان و سوخت‌گیر در Danville و خط آهن جنوبی در Missouri پیدا کرد، و بالاخره یک مهندس شد. او اوقات فراغتش را صرف مطالعه در زمینه الکترونیک کرد. در 1874، Woods به Illinois در Springfield نقل مکان کرد و در یک کارخانة تولید ورق آهن و فولاد کار کرد. در 1878، کاری در Ironsides، یک ماشین کشتی بخار انگلیسی، پیدا کرد و درطی دو سال مهندس ارشد کشتی ماشین بخار شد. سرانجام، مسافرتها و تجربیاتش او را به Gincinnali در Ohio رساند، که در آنجا مسئول مدرنیزه کردن راه‌آهن شد.

در 1888، Woods سیتسمی برای خطوط هدایت الکتریکی سربار برای خط آهن‌ها ایجاد کرد که هدف آن توسعه سیستم‌های راه‌آهن موجود در شهرهایی مانند شیکاگو، ST.Lovis و NewYorkcity بود. در اوایل سی سالگی‌اش، به توان حرارتی و موتورهای بخار علاقه‌مند شد و در 1889، او نخستین حق ثبت اختراعش را به خاطر یک دیگ بخار بهبود یافته کسب کرد. در 1892، یک سیستم خط آهن تمام الکتریکی در Coney Island بکار گرفته شد. در 1887، او تلگراف چندتایی همگام خط آهن را اختراع کرد که اجازه ارتباط بین ایستگاه‌های قطار از قطارهای درحال حرکت را می‌داد. اختراعات Woods به قطارها امکان داد تا با ایستگاه و نیز با سایر قطارها ارتباط برقرار کنند تا بتوانند در هر لحظه بدانند دقیقاً کجا هستند. این اختراع،‌حرکت قطارها را سریعتر کرده و از تصادفات و برخوردهای متعدد جلوگیری کرد.